Klub Literacki
Z cyklu: Sylwetki członków Klubu Literackiego w Żarach
Roman Ryś - żarski poeta.
Urodził się 9 sierpnia 1951 r. w Żarach, w latach 1954 – 1980 mieszkał w Jankowej Żagańskiej, gdzie narodziła się jego fascynacja przyrodą. Od 1981 r. mieszka w Żarach.
Zadebiutował w 1973 r. wierszem „Ojcowizna” w czasopiśmie „Fakty i wydarzenia”.
Od 1978 roku związany ze środowiskiem żarskich poetów. Współtwórca grupy literackiej „Dziewin – Młodzi”.
Publikował wiersze w prasie, w „Nadodrzu”, „Lubuskim Nadodrzu”, „Obywatelu”, „Gazecie Pieckowskiej”, „Dzikim Życiu”, „Gońcu Żagańskim”, w almanachach literackich „Kroniki Ziemi Żarskiej” (edycje: 2000 i 2001) pt. „Zostawić ślad. By czas nie zatarł” oraz Lubuskim Piśmie Literacko-Kulturalnym „Pro Libris” (2005).
Jego wiersze były zamieszczone w antologiach poetyckich pt. „Grzech” (1980), „Nasz czas” (1982), „Sercem pisane” (1992), w antologii poezji ekologicznej pt. „Z Ziemi moja radość” (Kraków, 1995) oraz wydanej staraniem Żarskiego Towarzystwa Kultury antologii żarskich poetów „Dopowiadanie zieleni” (2002).
Wydał tomik wierszy pt. „Zanim umilknie las” (MBP Żary 2003) - czwarta pozycja żarskiej serii poezji. Jego najnowsze wiersze i esej „W poszukiwaniu swojego bioregionu” były czytane w Radio Zachód (2005).
Zdobywca lauru „Złotej Sowy” w konkursie literackim UTW ŻDK w 2016 r.
Jest współautorem kilku publikacji popularno-naukowych o florze okolic Żar i Lubska zamieszczonych w czasopismach przyrodniczych „Chrońmy Przyrodę Ojczystą” (Kraków) i „Przeglądzie Przyrodniczym” (Świebodzin).
Od 2001 r. członek Koła Literackiego ZLP przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Żarach.
Instruktor brydża sportowego w Żarskim Domu Kultury.
między nocą a dniem
między nocą a dniem
rodzi się samotność
prószy księżycowy pył
dymi światło lampy
rdza oblepia metal
skrapla się szkło
a wszystkie przedmioty
milczą przede mną w zmowie
nawet kornik w drewnie śpi
z niezapisanej kartki
po cichu wymykają się litery
sufit rzuca cień
na ten bezsenny wiersz
(antologia „Dopowiadanie zieleni” - 2002)
prośba
schwytana w owal nieba
gwiazdo poranna
prowadź mnie
zdradzony na śniegu
niewinny tropie wilka
prowadź mnie
tańczący beztrosko na wietrze
pyłku topoli
prowadź mnie
ukryta w sercu lasu
pulsująca wodo źródła
prowadź mnie
prowadźcie mnie
prowadźcie
ku tajemnicy stworzenia
której tak naprawdę
nie chcę poznać do końca
(tomik „Zanim umilknie las” - 2003)
piszę do ciebie
piszę do ciebie w deszczu
a każda kropla
zna twoje zmyślone imię
piszę w kwiatach
a każdy płatek rumianku
odpowiada na niespełnione życzenie
piszę w ciszy
a każde przywołany szept
grzeszy zdradliwą wyobraźnią
piszę w słońcu
a każdy błysk wspomnienia
gaśnie dozgonnie w cieniach edenu
(„Pro Libris” nr 2/11-2005)
kiedym przystanął
kiedym przystanął na drodze
która wiodła cieniem zmierzchania
dogonił mnie szafirowy blask
Eos różanopalcej
spojrzenie z oddali
szept zmartwychwstałych drzew
przedwiecznej puszczy
powracające echo dzieciństwa
aromat kwietnej łąki
feeria barw tęczy
krzyk bielika w przestworzach …
jakże chciałbym zawrócić
(konkurs lit. UTW Żary o „Złotą Sowę” – 2016)